Jak Feniks z popiołów

Witam serdecznie!😊😊😊

Bez wstępu zostawiam Was dzisiaj Kochani ze słowami

Zygmunta Krasińskiego.

Największą, niczem i przez nikogo niezaprzeczalną

własnością człowieka na ziemi, jest

jego świat wewnętrzny. Ktokolwiek go sobie jasno

uświadomił, chce i umie z jego praw i przeznaczeń

korzystać, posiada własne królestwo,

którego idealnych granic żaden wróg nie przestąpi;

posiada tajemnicze uroczyska wspomnień,

źródła żywiołowej siły do walk współczesnych,

niegasnący znicz natchnienia rwącego się w przyszłość

i cudownie cichą kontynę, gdzie schronić

się może, gdy znuży go i wyczerpie codzienny

bój o - wszystko! Bo dzień każdy - to walka

o chleb i ideę, o dach i sprawiedliwość, o pracę

i odpoczynek, o prawo, spokój, piękno, światło,

o wszystko! Zmęczony duch człowieka szuka

chwili i miejsca, gdzie by odetchnął i rozłożył

zaświatowe skrzydła swej istoty, szuka świątyni,

aby się pokrzepić i podnieść...

Kochani na jakiś czas robię sobie przerwę w blogowaniu.

Postaram się wrócić niebawem. Oczywiście będę do Was zaglądać. 

Pozdrawiam Was serdecznie i buziaczki przesyłam.

😃😃😃